Afgelopen avond hadden Isaac en Zoë een gesprek in de slaapkamer. De twee hadden het over het spel en een eliminatie die er mogelijk weer aan gaat komen. Zoë heeft erover na zitten denken.
Zo laat ze weten dat ze het jammer vindt dat het altijd veranderd als het op een eliminatie aankomt. Het kan snel switchen, zoals bij Babette en Imaddidin. Volgens Isaac kijken zij tegen wie ze moeten spelen. Zoë denkt ook dat er iemand van hun groep eruit gaat. Daar is Isaac het mee eens. Ik ben ook niet achterlijk gaat Zoë verder, dan ben ik de eerst volgende. Hoezo zegt Isaac, heb je Moraima gezien? Die stond daar ook! Dat snap ik zegt Zoë maar ik probeer te zeggen in hun hoofd werkt het zo. Maar als ik hem verlies heb ik het zelf in de hand. Tuurlijk zegt Isaac en je ziet het alles kan. Alles is mogelijk. En als ik naar huis moet ga ik naar huis, ik ben binnen een half uur thuis. Het is geen staf. Natuurlijk zou ik emotioneel vinden. En stel jij moet naar huis, weet je hoe k*t ik dat vind. Als het gebeurd dan gebeurd het merkt Isaac op, ik maak me er altijd klaar voor. Ready! Iedereen denk ik antwoordt Zoë maar daar denkt Isaac anders over. Niet iedereen, sommigen willen hier nooit meer weg. We wisten dat het een afvalrace was gaat Zoë verder. En ik ben al blij dat ik zover ben en manager mocht worden, dat had ik niet verwacht. Mijn broer dacht dat ik binnen een maand terug zou zijn.