Zoë heeft haar 24 uur aangevraagd. Afgelopen avond besloot Zoë het gesprek met Babette aan te gaan. De twee hebben meerdere keren ruzie gehad. Het gesprek is een soort afscheid en goedmaak gesprek…
Zoë gaat bij Babette op bed zitten. Babette wil als eerste kwijt dat ze het super dapper van haar vindt. Dat je het alsnog hebt besloten omdat je ego nooit zwaarder kan wegen dan je geluk. Dat wat Jeffrey niet kon doe jij nu wel. Ik vind het wel heel erg want je was zo dichtbij en ik wilde je meenemen tot het einde. Maar ik weet ook al heel lang dat je hier niet meer gelukkig bent. Maar van al deze mensen ben ik altijd bij jou geweest. Ik ben super blij voor jou dat je terug naar huis gaat. Die spellen en zo was toch niks voor jou. Ik ben super trots dat je zover bent gekomen. Weet je hoe blij ik ben nu je met mij wilt praten reageert Zoë. Ik ben zo boos antwoordt Babette. Niet eens voor de ruzie maar dat je die informatie van Erik zeg maar ging… En dat is zeg maar onmacht, maar dat was niks voor jou. Ik was gewoon boos geeft Zoë toe. Ik wilde niet gaan maar door die ruzie eet ik al 4 dagen niet meer. Babette legt uit dat ze haar grens over is gegaan. Maar het voelde alsof ik je niet meer kon helpen. Ik wilde ook niet opgeven benadrukt Zoë. Maar ik dacht als ik Babette ook niet meer heb… Ik heb het zo bond gemaakt dat er voor mij geen weg meer terug was. En dat weggaan voor mij de enigste uitweg is. Volgens Babette was het niet de vraag of maar wanneer. Ik weet hoe het voelt om zo te zitten. Maar als ik er was had ik het gevoel alsof ik er niet voor je was en dat kan ik niet oplossen. Dus ik denk voor jou zelf dat het beter is om te gaan.
Zoë benadrukt dat ze vrede heeft met haar keuze. Ik wil jou eigenlijk niet achter laten, hoe k*t je me ook vond door de ruzies of wat je ook vind. Ik vind het ook jammer, ik had het leuk met Isaac en met jou. Ik dacht dat ik nog wilde strijden. Ergens denk ik van ja ga en ook was het de emmer vol bij jou en bij mij. Ik vind het heel spannend om te gaan. Babette denkt dat ze elke keer de katalysator was in de ruzies. Zoë benadrukt dat ze het niet voor het geld doet maar liever gelukkig is. Dat maakt ook geen f*ck meer uit antwoordt Babette. En het maakt me ook niet uit, ik kan niet uitleggen hoe trots ik op je ben. Met je 22 jaar en ik schijt in mijn broek met mijn 40 jaar om manager te worden. Ik heb alles gedaan benadrukt Zoë. De meeste gele kaarten voegt Babette eraan toe, de jongste naar wat je nu bent. Voor mij in mijn hart voel ik dat ik het heel moeilijk vindt om los te laten snikt Babette. Zoë geeft toe dat ze het ook heel moeilijk vindt. Ik ben blij dat je naar mij toe kwam. Babette benadrukt lachend dat ze heel veel van haar dominantie geleerd heeft maar de helft is ook wel genoeg. Voor de rest ben je de meest zorgzame persoon die ik ooit heb ontmoet. Ik wil ook helemaal geen ruzie benadrukt Zoë. Tuurlijk heb ik wel geroepen Babette is mijn vriendin niet meer. Dat maakt niet uit antwoordt Babette. De ruzie maakt mij niet uit maar ik hoorde dezelfde gesprekken als bij Wendy over Marciano. En ik vond het heel lastig mijn intuïtie te volgen. De ruzie was ook wel de druppel geeft Zoë toe. Als dit gesprek vanmorgen had plaatsgevonden had ik het niet aangevraagd. Babette antwoordt nee, maar het was onoverkomelijk. Ik heb mij 2 dagen afgevraagd wat nou vertrouwen is. De twee praten nog lang met elkaar door. Babette benadrukt dat ze super trots is op haar. Ook buiten bespreken de twee het nog eens lang na. Zoë lijkt vastberaden om een jaar van je leven te verlaten. Zou ze écht gaan?