Esther zegt dat ze bedreigd wordt door Rupert en ze denkt eraan om te vertrekken

Een nieuwe dag in een jaar van je leven is weer aangebroken en vandaag is het toch wel een bijzondere dag. De deelnemers verblijven alweer een half jaar in de loods! Esther en Babette hebben een goed gesprek. Esther vertelt een bijzonder verhaal, ze zou bedreigd worden…

Esther en Babette kletsen even samen, Esther vraagt hoe het met haar is na het vertrek van Gert-Jan. Babette vertelt dat ze goed geslapen heeft en ze nu weer anders denkt. Het is wat het is toch. Zeker antwoordt Esther, het is wat het is. Dat is bij mij ook. Ik ga wel een gesprek aanvragen, ik vond eigenlijk dat ik op de stip moest staan. Ik heb het een paar dagen aangekeken en ik vind het hartstikke fijn dat jullie mij alsnog hebben “opgenomen”. Het maakt mij ook niet uit dat Rupert mij bedreigt je moet op mij stemmen anders wordt je geëlimineerd. Wat reageert Babette verontwaardigd. Dat maakt me allemaal niet uit gaat Esther verder. Maar ik merk wel dat ik niet mijzelf kan zijn. En dat stukje risico heb ik niet overzien. Ik wil eigenlijk vragen hoe jij daarover denkt? Ik heb toch het vertrouwen geschaad en het zal mij niets verbazen dat ik eruit moet. Maar om het heel de maand te overbruggen en ik denk dat ik niet mijzelf kan zijn, dat vind ik best wel zwaar. Misschien is het laf dat ik denk hupsakee ik ga. Maar ik wil mijzelf blijven wat ik niet meer kan zijn.

Babette denkt dat er altijd consequenties zitten aan bepaalde keuzes. We krijgen hier nooit het antwoord op de vraag waarom. Ja we snappen wat je hebt gedaan maar het was niet nodig geweest. Esther in het spel is de weg kwijt, je hebt keuzes gemaakt die niet goed waren. Maar dat zegt niets over jou als mens. Maar het vertrouwen terugkrijgen is heel moeilijk. Esther begrijpt dat ook en Babette denkt dat mensen haar dan ook kunnen zien als speel bal. Maar als je niet jezelf kunt zijn gaat het aan je vreten. Dat moet ik zien te voorkomen antwoordt Esther en ik besef dat ik dat heb gegaan. En los daarvan vond ik dat ik moest gaan. Wil je graag gaan vraagt Babette. Op de actie die ik gedaan heb zou ik willen gaan laat Esther weten. En als dat niet was gebeurt vraagt Babette. Dan was ik niet gegaan antwoordt Esther. Maar op deze situatie als speler moet ik er gewoon uit. Ik kan niet oordelen over je gevoel merkt Babette op. Ze denkt ook dat ze zichzelf niet moet straffen. Je moet niet gaan voor de groep. Maar qua gevoel moet je het afvragen is het mij dat waard. Het voelt gewoon niet meer zoals het was zegt Esther, wat ook logisch is. Ik denk nu om ehm…. Ik denk dat het beter is voor de groep. Babette vraagt wat beter is voor zichzelf. Om weg te gaan antwoordt Esther en volgens Babette moet ze kijken naar zichzelf en is dat ook gelijk je antwoord. Je hoeft voor mij niet te gaan benadrukt ze. Esther weet dat en wil gewoon zichzelf aan kunnen kijken. Ik moet gewoon gaan. Babette vraagt hoe het voelt als ze dat zegt. Het is bitterzoet antwoordt Esther. Mijn intentie voelt anders als die van jullie en dat maakt het bitterzoet. En dan is voor mij de keuze niet moeilijk om toch te gaan.