Afgelopen avond na de stellingen is het een vrij rustige avond. De deelnemers die nog bezig zijn met de 48 uur durende verdienopdracht proberen zichzelf wakker te houden. Dit lijkt allemaal te lukken. Bern lijkt het het zwaarst te hebben. Hij trekt zich terug in de kas waar hij het gesprek met Sasha aangaat.
Al snel gaat het over de stelling die er doorheen gekomen is, iedereen krijgt 500 euro vrij te besteden. Bern vindt het lastig om er een positieve draai aan te geven. Er gaat veel geld uit de prijzenpot, daar kan ik mij op zich wel bij neerleggen. Ik ben ook bezig met het los te laten. Dat is ook mijn enige redding want mij daaraan irriteren heb ik alleen mijzelf mee. En ik doe sommigen ook nog plezier ermee als ik dat doe. Ik heb de puf niet om de strijd aan te gaan. De cultuur verandering is niet te maken en ik zie ook wel in dat dit vaker gaat gebeuren. Ik hoop dat de tabak nu echt klaar is, ik gok van wel. Volgens Sasha zien ze het niet als tabak geld. Dat weet ik antwoordt Bern maar het zou me ook niets verbazen als we toch weer een stelling over tabak krijgen. Sasha vindt het treurig, ik wil zeggen dat ik hoop dat het hierbij blijft. Maar ik ben gestopt met hopen. Hopen doe je maar op de wc zoals sommige zeggen. Het enige wat ik kan proberen te doen het loslaten. En ervan genieten dat we ruimte hebben om te investeren in wat we willen. Ik ben blij voor Moraima, ik gun haar die pruik. Maar ik probeer er neutraal in te blijven. Ik kan er van alles van vinden of frustreren maar je kunt er niks aan doen.