Nadat Martin een down moment had en aan vertrekken uit een jaar van je leven dacht heeft hij een gesprek met Eunice in de woonkamer. Ook Eunice zit ergens mee.
Je praat er met niemand over he zegt Eunice tegen Martin. Dus morgen om 9:00 uur… Slaap er nog even over onderbreekt Martin haar. Nee antwoordt Eunice, dat heb ik al gedaan. En je weet het al, 200, 300, 400 procent vraagt Martin. Ja zegt Eunice. Ik ga je het morgenochtend toch nog even vragen zegt Martin. Eunice zegt dat kan om 9:00 uur. Oke ik ga het tegen niemand zeggen zegt Martin. Ik ben zelf ook niet in een goede bui dus ik weet niet goed hoe ik hierop moet reageren. Je hoeft er niet op te reageren gaat Eunice verder. Het is wel positief voor het spel, ook voor jou. Weer een minder. Daar gaat het niet om antwoordt Martin. En Eunice benadrukt dat ze er goed over nagedacht heeft. Het weegt heel zwaar, ik heb alles goed doorgenomen in mijn hoofd. Ik ben normaal gesproken competitief. En ben mijzelf al eens tegengekomen. Ik zie mijzelf als een sterke speler maar ik denk heel veel aan mijn kinderen. Ik heb een heel raar gevoel en dat is mijn enige wapen. Iets voelt gewoon raar. Er is iets maar ik weet niet wat. Ik ben goed aangesloten bij iedereen en zit ook wel goed in mijn vel… Ik zat te denken te wachten tot de verkiezingen maar nee. Ik kan beter gewoon aan de slag gaan en werken en ik ben geen lui varken. Ik kan lessen geven, therapieën, gesprekken. Ik geniet elke dag maar dat doe ik buiten ook. Ik loop tegen mijzelf aan dat ik mijn kinderen al 7 weken niet gezien heb. Ik heb al mooie dingen aan de groep toegevoegd. Maar ik voel gewoon heel sterk dat ik daar moet zijn.