Afgelopen avond zaten Babette, Zoë, Jeffrey en Erik nog even te praten. Een groot deel van de groep lag na het feestje al vroeg in bed. Het viertal heeft het over van alles zoals het feest en of er een verdienopdracht gaat komen. Maar het gaat ook over de managersverkiezing. Komende woensdag wordt de nieuwe manager verkozen, iedereen is weer verkiesbaar en er moeten weer pitches gehouden worden.
Jeffrey zegt dat Sasha echt haar theater gaat krijgen. Met haar naar Martin. Volgens mij ben ik de enigste hier die echt is. Maar dan ga ik een theaterstuk ophouden daar kun je heel de week mee vullen. Laat die lapzwans nog een keer hier staan. Doet al 8 maanden niks en dan staat hij (Bern) daar zo’n theaterstuk op te houden. Ik weet niet wat ik moet zeggen, rot toch op man. En vervolgens hier één op één gaan praten. Ik zei ook tegen hem waarom zeg je dat net niet dan? Pak je podium. Ik trap daar niet in, ik heb iedereen door. Ik word er doodziek van. Met mijn laatste geld ga ik luiers kopen en leg ik op hun bed, donder op zeg. Zij gaan niet winnen, daar ga ik alles aan doen. Je kan je niet 8 maanden verschuilen zonder je eigen mening te verkondigen. Ik zag aan die hele kop dat hij een toneelstuk aan het houden was. En in de wandelgangen hebben ze allemaal een grote bek. Ze wisten alles beter. En dan daar zo als een mietje gaan staan. Hij weet niet eens waar de keuken is, zijn was wordt gedaan. Hij is ouder dan ik he? Hij weet niet eens hoe hij moet werken. Ik kots daarvan. Wat een slappe hap zeg. Inmiddels is de nieuwe dag weer aangebroken, wat gaat er vandaag allemaal gebeuren?