Eunice heeft de eliminatieopdracht die ze moest uitvoeren niet gehaald. Ze moet dus een jaar van je leven verlaten. Eunice kreeg 1 uur om al haar spullen in te pakken en afscheid te nemen van de groep. Tijdens het inpakken krijgt Eunice hulp en gezelschap van verschillende deelnemers. Onder andere Babette, Mirthe, Marciano, Sasha en Erik waren erbij. Na ongeveer een half uurtje heeft is alles ingepakt en besluit Eunice nog wat havermout te eten en wil de groep bij elkaar hebben.
Even deze periode afsluiten begint Eunice. Iedereen moet een keer op de stip staan en naar huis gaan. Ik vond het super leuk om hier te zijn. Zoals ik al zei voelde ik mij niet rijden in de juiste versnelling. Dan komt zo’n opdracht en dat bevestigd dat ik niet lekker liep op dit moment. Dat betekent dat ik weer terug naar huis ga en in mijn boek mij ga verdiepen van wat ik nog te doen heb. En wat deze ervaring mij te zeggen heeft voor de rest van mijn leven. Ik ben heel veel gaan groeien vooral met communiceren. Vroeger durfde ik niet eens om voor een groep te praten. Ik vond dat super moeilijk. Deze hele ervaring is een verrijking voor mij om door te zetten met alles wat ik wil. Mijn energie moet ik wel meer doseren, dat is een valkuil van mij. Maar dit is echt heel bijzonder geweest. Dus bij deze hebben we lactose vrij ijs, zelf gemaakt en havermout. Dat wil ik graag met jullie delen. Jullie hebben nu ook veel vrijheid met koken, dat was toch lastig iedere keer. Ik wil jullie daarvoor bedanken voor de moeite die genomen werd. Het was soms heel lastig. Ik hoop dat een gelukkig persoon de prijs mee naar huis mag nemen. Als je niet gelukkig bent gaat dat geld je ook niet gelukkig maken. Hou het sportief, heb respect voor elkaar. Laat de mensen buiten zien dat het spel leuk gespeeld kan worden. De groep klapt en daarna is het tijd om nog even wat te eten.
Als iedereen wat gegeten heeft maken Babette, Wendy en Mirthe Eunice klaar voor haar vertrek. Eunice wordt opgemaakt en mooi aangekleed. Daarna pakt ze haar koffer en gaat in de loods staan. Ze heeft een beeldje in haar hand en zegt dat ze dat in haar hand meeneemt. Ik wist niet dat ik hier zoveel creativiteit zou ervaren. Naaien, nooit gewild en nooit ervan gedroomd dat ik dat zou doen. De balletvoorstelling, het was een hoge drempel maar heb het gedaan. De balletlessen en Spaanse lessen vond ik ook leuk om te doen. Creatief bezig zijn, dansen, drummen. Misschien ga ik later balletlessen geven. Ik heb hier ook veel gestudeerd, mijn passie daarvoor is groot. Ik hou van mensen dus ik hoop dat ik iets voor jullie kon betekenen. Als ik jullie onbewust pijn heb gedaan vergeef mij. Het zijn zoveel ervaringen, ik kan het niet beschrijven. Ik vind jullie allemaal heel leuk. Dit moment is niet te beschrijven, ik heb de kinderen elke dag gemist. Ik moest altijd huilen als er mensen gingen omdat hun naar huis mochten en ik niet. Maar ik had wel moeten groeien als persoon, ik had het echt nodig. Ik zie nu de wereld meer grijs of niet alleen maar zwart. Ik heb zin om mijn moeder en kinderen te zien. Ik ben kei rijk zonder de prijzenpot. Ik ben zo’n miljonair van binnen, ik hou van het leven. Ik ga naar huis!
De groep klapt en Eunice krijgt afscheidsknuffels van de groep. Daarna pakt ze haar spullen en loopt richting de poort. Babette grapt of ze nog een zonnegroet wil doen. Nee lacht Eunice, get out of here! Ze zwaait nog een keer en stapt de poort door. Maar ze loopt weer terug en zegt nee toch niet… De groep lacht en Eunice stapt daarna wel door de poort naar buiten. Het avontuur voor Eunice in een jaar van je leven zit er definitief op.