Moraima heeft de eliminatieopdracht niet gehaald. Ze moet vandaag een jaar van je leven verlaten. Moraima lijkt opgetogen. Ze is blij dat ze weer naar haar kinderen mag. Babette en Rupert hebben het er moeilijk mee maar Moraima heeft er vrede mee. Babette, Rupert, Imadiddin en Marciano helpen mee met inpakken. Ze heeft nogal wat spullen en aandenken die ze mee wil nemen naar huis. Het past niet allemaal in haar koffer dus gaat het in vuilniszakken mee. Terwijl er ingepakt wordt is Moraima vrolijk dat ze weer naar haar kinderen mag. Uiteindelijk zijn alle spullen ingepakt en maakt Moraima zichzelf op, ook vraagt ze Wendy om haar haren nog in de krul te zetten. Daarna is het tijd voor Moraima haar afscheidsspeech.
Beste mensen begint Moraima, waar zijn jullie allemaal? Alle slangen hier in de loods? Dat ik naar huis moet maar dat maakt me niks uit. Ik heb de sleutel van mijn huis. Er is een tijd van komen en gaan. Ik ga naar mijn kindjes, mijn kleinkinderen. Ik ben blij met jullie allemaal. Ik heb het leuk met jullie gehad.Ik heb leuke dingen in de loods gedaan waarvan ik dacht dat ik niet kan. De laatste was een beetje tricky voor mijn body. Ik heb Wendy gekozen, ik heb gezegd ik ga tegen Wendy. Dus ga geen ruzie maken, doe dat niet, het is een spel. Het spel gaat gewoon door. Ik wens jullie succes en wees gezellig met elkaar. Ga gewoon samen als een team deze wedstrijd afmaken, ik zie jullie bij de finale. Ik ben hier met een doel gekomen afvallen, dat is gelukt. Ik ben ook voor mijn moeder gekomen maar daar buiten gaat het ook komen. Kusje voor jullie allemaal. En als Rupert gaat huilen gooien jullie een glaasje water in zijn gezicht lacht ze. Daarna is het tijd voor afscheidsknuffels en daarna wordt er nog een afscheidsliedje gezongen “Samen leven in de loods”. Ook de BOEM! wordt niet overgeslagen. Daarna kies Moraima in overleg met Isaac uit waar op het hek haar naambordje moet hangen. Moraima loopt richting de poort, lief zijn voor elkaar zegt ze. Ze zet de koffer in de sluit en zingt nog een keer “Samen leven in de loods”. Ze zwaait nog een keer en stapt dan de poort uit, haar avontuur in een jaar van je leven zit er definitief op.