De dag gaat rustig voorbij, Wendy en Babette praten over het 100 dagen evenement wat ineens niet meer doorgaat. Babette denkt dat ze dan maar de lange tafels naar buiten doen en samen proosten. Het is toch niet meer, toen ik het vrijdag weer zag dacht ik het ligt er niet aan of het binnen of buiten is. Er zijn gewoon te weinig mensen. Verder oefenen de deelnemers met het alfabet in gebarentaal. En bouwen Jasper, Isaac, Jeffrey en Marciano een parcours voor de obstakel run die morgen plaats gaat vinden in een jaar van je leven.
Wat later heeft Babette een gesprek met Isaac in de badkamer. Babette vindt het ordinair dat het altijd over drank en tabak gaat. Ik associeer drank met gezelligheid… Isaac vindt dat alles maar wordt opgeblazen. Waarom denk je dat we zoveel geld verdienen? Er komt toch onrust van merkt Babette op. Misschien is het ook wel de laatste fase. Het is het begin van antwoordt Isaac. Babette twijfelt ook aan het management. Want voor het veilig stellen doet ze het niet. En ik zie nu hoe het gaat voegt ze eraan toe. Ik vind het prima als Imi of Moraima het wordt. Isaac denkt dat de groep zelf problemen maakt. En sommigen denken ik wil over die grens heen. Babette verteld daarna over het evenement wat nu niet doorgaat. Ik ben zelf in conflict met mijzelf, ik krijg nu dingen op mijn bord geschoven en de adviseur (Wendy) zegt toedeloe. Je heb hier een soort broederschap en je laat elkaar niet zitten. Waarom moet het dan zo? Heb ik het dan zo verkeerd gezien? Het is heel lastig antwoordt Isaac. Ik kan me er wel van distantiëren maar binnen een paar minuten zit je er weer in. Volgens Isaac wordt alles hier 100 keer vergroot. Dat is waar we hier tegenaan lopen, we hebben het over nonsens en maken daar een groot ding van.