Afgelopen avond zat Jeffrey niet lekker in zijn vel. Met Mirthe sprak hij over zijn verblijf in een jaar van je leven. Hij lijkt er weer klaar mee te zijn…
In kamer 4 vraagt Mirthe aan hem waar hij nog zin in heeft. Ik ben zo inspiratieloos geworden dat ik het niet eens meer weet antwoordt Jeffrey. Ik heb dat nog nooit in mijn leven gehad. Hou op zegt Mirthe met een lach. Het is nu wachten totdat je een kunstje mag doen gaat Jeffrey verder. Het is gewoon wachten, een beetje spelletje spelen en ja… De vaart gaat er nu wel een beetje in denkt Mirthe. We zijn bij het eind en nog met 16. Het gaat nog wel sneller. Ik heb het vanaf dag 1 hier zwaar gehad omdat ik het allemaal kon voorspellen zegt Jeffrey. Ik was altijd met Kim maar nu eh heb ik zoiets van het is mooi geweest. Lekker naar Kim toe, ik zit het nu in mijn eentje uit. Ik snap het concept wel maar achteraf gezien is het niet echt mijn ding.
Wat later gaat Jeffrey in de stoel zitten en zegt dat het troosteloos is. Mirthe komt erbij zitten en Jeffrey merkt op dat het een lange zomer wordt. Wat maakt het voor jou leuker vraagt Mirthe. Niks antwoordt Jeffrey en Mirthe oppert om iets te bouwen. Voor die ene maand nog vraagt Jeffrey. Ik heb er geen zin meer in, ik ken dat niet van mij zelf. Die drie maanden zing ik nog wel uit, misschien duurt het nog tien dagen. Ik zie het allemaal wel. Het is gewoon uitzitten, wachten tot de zoemer gaat en een kunstje doen. Dat iedereen al zegt we zitten af te tellen dat is ergens best wel erg.