Afgelopen avond hadden Jeffrey, Imaddidin, Wendy en Babette een kort gesprekje buiten. Jeffrey heeft het over zijn verblijf. Het gaat up en down met Jeffrey maar snel vertrekken zit er niet in.
Ik moet nog 3 maanden en ik kom er gewoon niet vanaf zegt Jeffrey. Volgens Babette is tijd relatief, je moet er even overheen. Het is gewoon overleven nu merkt Jeffrey op. In jouw geval is dat zo ja antwoordt Babette. Maar toch is er iets dat je hier nog bent want als het zo erg is als dat je zegt was je al lang naar huis gegaan. Dat zal mij nooit gebeuren benadrukt Jeffrey. Je zal mij echt naar buiten moeten dragen. Ik weet precies hoe ik ben, ik kan echt diep gaan. Dan is dat de prijs die jij moet betalen antwoordt Babette. Ja zegt Jeffrey, dat is ook mijn prijs. Diep ongelukkig en zowat depressief naar buiten gaan. Je zal mij echt naar buiten moeten tillen. Dat is hetzelfde als zwart voor mijn ogen maar dan op een ander niveau. Zo heeft iedereen een eigen prijs merkt Babette op. Er zijn zoveel verschillende drivers. Daarna gaat Jeffrey naar binnen om te tafelvoetballen. Wendy, Imaddidin en Babette kletsen nog even verder. Wendy zou al lang naar huis zijn gegaan, als je het elke dag hebt en tegen gaat staan. Ik was al lang thuis geweest antwoordt Babette. Maar toch is er iets dat hij blijft. Het ongeluk is nog niet zo groot om te gaan. Wendy zou het er niet voor over willen hebben. Babette vindt dat Jeffrey jantje lacht en jantje huilt is. Dan was ik ook al lang naar huis gegaan. Imaddidin denkt dat de setting niet past bij wie Jeffrey is. Vandaar dat hij zo is.