Djedi en Ruben hebben gisteren besloten meer afstand van elkaar te nemen. Op deze nieuwe dag in een jaar van je leven komen de twee even bij elkaar. Het lijkt erop dat Djedi afstand nemen toch wat moeilijker vindt dan gedacht…
Ik snap het niet zegt Ruben tegen Djedi. Als ik denk dat we gewoon luchtig waren als je snap wat ik bedoel. Dan was het voor mij anders gelopen dan dat het nu gaat of zo. Ik weet niet wat jij voelt. Djedi antwoordt dat ze de afstand echt k*t vindt. Maar ik snap het lacht ze. Maar het is echt in één keer van alles naar niets. Dat vind ik echt heel lastig. Maar waarom is het niks vraagt Ruben. Waarom is het van alles naar niks gegaan? Djedi zegt dat ze dat niet weet, maar ik voel die afstand ineens heel erg. En ik snap dat je afstand neemt van mij maar ik heb ook het gevoel dat ik niet meer met je kan lachen. Dat vind ik heel raar. Dat we lol kunnen maken weet je wel. We hoeven niks, jij bent nou lekker met jou ding bezig, ik ook. Maar toch heb ik het gevoel dat als ik je tegen kom geen grapje meer kan maken. Ruben snapt het op zijn beurt niet, ik probeer jou toch nog een beetje op te zoeken? Alleen niet de hele dag. Dat weet ik zegt Djedi maar het voelt als een grote afstand en dat vind ik heel lastig. Ja maar als we gewoon vrienden zijn zou dat moeten kunnen toch merkt Ruben op. Ja antwoordt Djedi maar dat zijn we toch ook. Waarom zou het dan niet moeten kunnen vraagt Ruben. Weet ik niet zegt Djedi en volgens Ruben zou afstand nemen moeten kunnen. Om ons eigen ding hier te hebben. Het zou moeten kunnen, zou. Ik snap dat het lastig is maar ik heb het gevoel dat alsof ik jou gedumpt heb of zo. Dat ik helemaal niks meer van je hoef. Maar dat is niet zo. Djedi laat weten dat het zo wel voelt en ze een grote afstand voelt. Ik heb het gevoel alsof ik daar niet mee kan dealen. Misschien moet ik het even de tijd geven. Ja antwoordt Ruben, ik doe ook mijn best. Het lukt wel maar het kost tijd voegt Djedi eraan toe. Als jij zegt dat je je 24 uur aan gaat vragen hoe denk je dat ik mij dan voel vraagt Ruben vervolgens. Dat het door mij komt? Natuurlijk niet zegt Djedi, ik ben gewoon niet gelukkig hier. Ruben snapt dat en zegt dat hij dat ook niet is. Wij zijn altijd bij elkaar geweest, we zijn gelukkig geweest maar niet hier. Misschien kunnen we dat wel worden, even uit elkaar, focussen op hier en dan kunnen we gewoon weer… snap je? Ik raak mezelf gewoon kwijt hier zegt Djedi dan. Maar ik heb wel lekker geslapen vannacht. Maar ik weet het allemaal niet meer. Ruben merkt op dat ze daar niet voor gekomen was. Je wilde uit je sleur komen. En nu weet je niks, daarvoor ben je gekomen. Klopt zegt Djedi en Ruben denkt dat ze moet kijken wat ze wilt. Als dat naar huis wilt, je kent jezelf het beste. Maar wees eerlijk tegen jezelf. Je hoeft het niet te weten, je moet het willen. Laat me maar even zegt Djedi en Ruben wil niet dat ze zichzelf niet opvreet. Het is voor mij ook even k*t. Daarna staat hij op, aait over haar hoofd en loopt weg.