Martin besluit toch een jaar van je leven per direct te verlaten door een noodsituatie buiten

Eerder heeft Martin een brief gehad van Mexx, hij kreeg 1 uur bedenktijd om eventueel het programma te verlaten. Martin heeft een gesprek gehad met “achter”. Als hij terugkomt is hij niet blij, gefrustreerd en emotioneel. Hij heeft een besluit genomen… En is emotioneel. Ik moet, ik heb geen keuze… Ik wil niet weg, ik moet weg.

Martin spreekt de groep kort maar krachtig toe, vanwege een noodsituatie buiten moet ik het programma verlaten. De groep vraagt naar een reden maar Martin laat daar niks over los. Geloof mij ik wil echt niet weg. Er volgt een afscheid met knuffels en hij laat doorschemeren dat de oorzaak Mexx is. Maar als het geen nood zou zijn was hij hier niet meer geweest. Tijdens het opruimen zijn verschillende deelnemers emotioneel. Zelfs Jeffrey staat versteld van wat er nu allemaal gebeurt. Hij noemt het machteloos, kunnen we dan echt niks meer doen vraagt hij. Dat is volgens Martin niet het geval. Hij heeft achter van alles proberen te doen en volgens hem speelde dit al weken. Jeffrey benadrukt dat als hij iets voor hem kan doen hij hem weet te vinden. Als zijn spullen zijn gepakt loopt hij langzaam naar buiten om nog een keer te roken. De groep is ontdaan en een paar emotioneel.

Na het roken gaat hij nog even met Marciano en Isaac zitten. Ik ga jullie missen snikt hij. De twee sluiten zich bij hem aan. Nu is er een keuze gekomen die niet jijzelf hebt gemaakt zegt Isaac, je maakt een keus voor een ander. En dat maakt je ook een mooi persoon. Als we buiten zijn gaan we weer verder. Daarna loopt hij naar binnen maar Isaac wil nog snel een hapje taart nemen voor zijn verjaardag. Het kan niet zijn dat je je taart mist zegt hij. Na een hapje taart gaat Martin de loods in waar hij iedereen toespreekt. Ik weet niet waar ik moet beginnen, 6.5 maand geleden begon ik hier zonder jullie te kennen. Maar ik was mijzelf ook kwijt. Mijn doel was nooit de prijzenpot, mijn moeder heeft altijd gezegd geld maakt niet gelukkig en ik ben daar ook heilig van overtuigd. Door de maanden heen heb ik veel meegemaakt, veel geleerd van jullie allemaal. Ik heb liefde gevonden, gezien dat ik veel kan. Maar voornamelijk dankbaar voor iedereen. De vriendschappen die ik heb opgebouwd. Ik denk dat wij met 39 deelnemers als enige de ervaring kunnen delen hoe het voelt. Ik dacht dat ik in de finale zou komen maar het heeft zo moeten zijn dat ik het niet ben. Ik gun het jullie van harte, ik ga jullie missen, alles missen. Maar soms is het tijd om een stap opzij te zetten of andere dingen voorop te zetten. Dat moment is aangebroken. Ik kijk terug naar een mooie periode, leuke opdrachten. Veel mooie dingen gedaan, het planken en in de paal hangen vond ik super vet. Ik hou van jullie allemaal, maar Isaac en Marciano dank jullie wel dat jullie hebben gedaan voor mij hierbinnen. Dank jullie wel, ik ga jullie allemaal missen! Mijn tijd is nu om te gaan. De groep klapt, er volgt weer een afscheidsrondje. Isaac geeft Martin een medaille en zegt dat hij die bij moet houden, ik kom hem ophalen. Nadat Martin iedereen geknuffeld heeft is het echt tijd om te gaan. De groep klapt en Martin loopt emotioneel naar de poort. Ik hou van jullie allemaal jongens, zet hem op he! Hij zwaait en loopt het terrein af… Martin zijn avontuur in een jaar van je leven zit er definitief op.

Op de hoogte blijven van het laatste nieuws uit een jaar van je leven? Volg ons op Facebook en Twitter zodat je niets mist!