Kim heeft een zwarte enveloppe gehad. Hierin stond dat haar vader euthanasie gaat plegen omdat het slecht met hem gaat. Uiteindelijk stemde de groep toe dat Kim een paar uurtjes een jaar van je leven mocht verlaten. Al snel komt ze weer terug het terrein op. Ze heeft nieuws, minder leuk nieuws.
Als ze het terrein weer op loopt zegt ze tegen Jeffrey, ik moet gaan schat. Nee zegt Jeffrey waarop Kim ja zegt. Ik moet gaan, ik wacht op jou. Ik ga sowieso naar je ouders toe. Jeffrey begint te huilen. Kim blijft hem vasthouden, sorry schat zegt ze. Tuurlijk je moet het doen antwoordt Jeffrey. Kim legt uit dat haar zusje alles alleen moet doen, ze heeft me echt nodig. Hou wel vol he. Ik wil je gewoon graag helpen zegt Jeffrey, ik vind dit niet belangrijk. Je moet dit volhouden zegt Kim, al is het voor mij. Ik heb er zo geen zin meer in joh antwoordt Jeffrey. Kim benadrukt dat ze er moet zijn voor haar zusje en moeder. We moeten er samen doorheen. Jeffrey voelt zich zo waardeloos en Kim benadrukt dat hij echt door moet gaan. Ik zie het wel zegt Jeffrey. Ik kijk met je mee benadrukt Kim, het is nog maar heel eventjes. Het wordt spannend, even doorzetten. Je bent echt dichtbij. Jeffrey lijkt nog altijd te twijfelen maar uiteindelijk gaan ze naar binnen.
In de loods spreekt ze de rest toe. Zoals jullie kunnen zien mijn tas is er. Ze waren hier en hebben mij echt nodig. Ik ga per direct het programma verlaten. Nee roepen een aantal deelnemers. Kim krijgt vervolgens knuffels en gaat haar spullen pakken. De sfeer is bedroefd bij iedereen. Erik zegt tegen Rupert dat hij maar even moet mailen dat de kamerindeling even moet wachten. Dit is nu niet het moment. Uiteindelijk krijgt hij een mailtje terug dat dit morgen pas hoeft. Kim pakt ondertussen haar spullen in, kleed zichzelf om en gaat nog even met Jeffrey liggen. Ze rookt nog een sigaretje en dan is het echt tijd om te gaan. Kim zegt dat ze graag wil blijven maar toch ook graag wil gaan. Ik weet niet wat ik moet zeggen snikt ze. Jeffrey, ik hou van jou. Jongens kom op, als je een plekje in mijn hart heb heb je dat echt. Kom op jullie kunnen het. Ik ga jullie sowieso volgen. Er volgen weer emotionele knuffels en Kim loopt richting de poort. Daarna stapt ze de poort uit, doei schatjes roept ze nog. Kim haar avontuur in een jaar van je leven zit er definitief op.
3 Reacties
Ben een nuchter persoon maar dit verdriet grijpt me aan. Wens Kim en haar familie alle sterkte.
Jammer echt een leuke meid weg !!
Een begrijpelijke keus. Het is tenslotte wel haar vader en nu kan ze haar moeder en zusje steunen en zelf ook rouwen. Ik had het gek gevonden als ze na een paar uur terug naar de loods was gegaan. Dit is logisch. Gecondoleerd Kim en sterkte voor jou, je moeder en zusje.