Afgelopen avond tijdens het tweedaagse TT evenement van Jasper liep Zoë enige tijd gefrustreerd en chagrijnig rond. Ze leek nergens zin in te hebben en Babette besloot even afstand te nemen. Ook bij het friet bakken deed ze chagrijnig. Ze ging naar de slaapkamer en sprak daar met Isaac over de situatie.
Ik vind het echt even frustrerend zucht Babette. Dat kan ik begrijpen antwoordt Isaac. Ik probeerde alleen te helpen en uit te leggen hoe ik het altijd doe. Moet ik het doen? Uiteindelijk zeg ik laat zien hoe het moet. Ze pakt vervolgens patat in een keer uit het vet en gooit het in die pan. Ik zeg je laat het eerst uit lekken en dan pas. Ik zeg daarom probeer ik het uit te leggen. Toen liep ik weg. Babette vraagt of het wel goed met hem gaat, je bent zo in je zelf. Ik ben gewoon lekker bezig antwoordt Isaac. Ik vraag me af of het met jullie wel goed gaat als ik jullie allemaal zo zie. Ik ben echt relaxed. Ik snap het wel zegt Babette. Maar ze is gewoon een beetje gefrustreerd. Er zit ook angst onder dat ze eruit moet gaan. Dus niks wat ik zeg… Het kan niet ten nadelen van jou zijn merkt Isaac op. Ik voel me nu echt in een hoek gezet geeft Babette toe. Het is alsof het een klein kind is. Ik zeg ook al als je je zo gedraagt dat is gewoon helemaal niet zegt Babette. Zegt ze ja maar zo ben ik…