De dag in een jaar van je leven gaat rustig voorbij. Mirthe heeft iets gezien toen Moraima manager was. Ze besluit dit met Moraima te bespreken in de keuken.
Mirthe verteld dat ze gezien heeft toen er nog geen snoepgeld was. Dat jij Imi en Rupie luxe koeken zo in de hand deed. Dat heb ik wel gedaan antwoordt Moraima. Zij helpen mij boven met typen en al die dingen. Daarom heb ik ze er eentje gegeven. En Zoë ook. Ik vind het leuk, ze helpt me en ik heb iets in de kast ik kan dat gewoon geven. Het is niet stiekem pakken of geven, je bent manager. Mirthe antwoordt dat ze dat ook niet erg vindt. Je toont iets uit respect en waardering. Maar het is wel in de tijd dat we niet zoveel hadden. Ik kan wel zonder eten maar het was wel een beetje l*llig dat zij wat kregen en de rest niet. Volgens Mirthe waren het ook duurdere koeken maar Moraima ontkent dat. Dat is niet waar, je l*lt uit je nek. Je liegt want dat heb ik nooit gedaan. Mirthe verteld dat het koeken was met crème erin. Dat is niet waar antwoordt Moraima, je liegt. Nee dat lieg ik niet benadrukt Mirthe. Ik zou dat niet verzinnen, ik wou het niet vragen omdat ik weet dat je het niet leuk vindt. Het zijn van die langwerpige koekjes met chocolade erin legt Mirthe verder uit. De twee besluiten naar het kantoor te gaan om te kijken om welke koekjes het precies ging. Ik wilde alleen maar weten hoe je eraan kwam. Van de huishoudpot? Zo makkelijk gaat dat niet zegt Moraima. Ik ga strijden tot het bittere eind als er iets gezegd wordt wat niet waar is. Moraima verteld wel dat ze verder niets heeft alleen een doosje sigaren die ze van Babette gekregen heeft. En dan valt het kwartje, ze heeft Imadiddin en Rupert een sigaar gegeven. Moraima laat daarna nog de sigaren zien en Mirthe merkt al snel dat ze dat gezien heeft. Probleem opgelost!