Afgelopen avond was Babette in tranen. Terwijl ze op kamer 4 zat werd ze emotioneel. Rupert besloot naar haar toe te gaan om te achterhalen wat er aan de hand is.
Babette vertelt emotioneel dat ze al 4 dagen in een negatieve energie van iemand anders zit. Niemand zei dat het makkelijk was maar ik weet toch dat ze me gaan laten spelen. Laat ze maar spelen I don’t care. Als het zo moet als je over lijken gaat. Iedereen zelf weten maar ik ben niet zo. Ik heb de dingen gedaan vanuit mijn hart. Marciano komt daarna ook kamer 4 in en Rupert zegt dat ze zich niet slecht erover moet voelen. Ik denk laat me alsjeblieft spelen gaat Babette verder. Gooi me erop. Ik voel met net als in een kindergarten. Ik vind die negativiteit zo toxic. Ik denk dan what the f*ck voor leven heb je op dit moment? Rupert denkt dat ze het ook aangrijpt om het als reden aan te grijpen om te spelen.
Rupert en Imadiddin gaan de kamer vervolgens uit en Marciano en Babette blijven achter. Ik ben zo boos snikt Babette. Dat mag toch antwoordt Marciano. Waar ben je precies boos over? Om al de nepheid zegt Babette, het hoeft helemaal niet. Ik snap niet dat mensen hier goed op gaan. Het is een kind van 22, ik heb het gevoel dat ik met iemand die borderline heeft aan het communiceren ben. Iedereen denkt dat ik achterlijk ben, ik zie het heel goed. Je hoeft maar een reden te hebben toch. Of het deze maand is of volgende maand. Het maakt me niet uit als ik naar huis ga. Het idee dat ik überhaupt met die mensen hier moet zitten, het is toch vreselijk? Jij weet ook dat het niet daar is toch benadrukt Marciano. Al zou je daar staan, je gaat niet naar huis. Het is niet jou tijd niet nu, dat is 30 augustus. Dan mag je knokken voor het geld. Babette vraagt zich huilend af waarom ze hierin zit. Dit is jouw les antwoordt Marciano. Neem dat stukje les.