Na de weekvergadering loopt Jeffrey naar buiten, achter de poort ligt de tas voor Nadir klaar. Hij heeft de groep net vertelt dat hij zijn 24 uur heeft aangevraagd en deze niet in gaat trekken. Jeffrey loopt met de tas richting de loods en vraagt of Nadir nog steeds wil gaan. Nadir laat weten dat hij dit nog steeds wil en Jeffrey wenst hem een hele leuke tijd toe. En heel veel geluk die je hier niet kon vinden. Ga het geluk weer te gemoed en we zien elkaar buiten weer. Dankjewel zegt Nadir en geeft hem een knuffel.
Nadir loopt richting zijn kamer waar hij zijn spullen in de tas doet. Uiteindelijk komen er een aantal deelnemers even kijken. Onder andere Gert-Jan, Mirthe en Babette. Nadir vertelt dat dit gewoon uitstel van executie is, het komt steeds weer terug. Ik pak mijn tas en ik ga lekker weg. Jan-Willem geeft hem ook een knuffel, ik denk dat dit het beste is zeker als je met je arm onder je ziel loopt. Je bent wel de eerste uit onze kamer. Ik wens je veel geluk en voorspoed en ik hoop dat je mooie voetbalwedstrijden ziet. Nadir loopt voor de zekerheid nog even een rondje om te controleren of hij alles heeft. Daarna gaat hij in de loods staan en Jeffrey vraagt zich af of dat al mag. Dat mag volgens Gert-Jan, hij heeft één uur om zijn spullen te pakken. Nadir krijgt daarna van iedereen een knuffel. Als Gert-Jan hem knuffelt komt er wat emotie. Ook Madeleine heeft het moeilijk met zijn vertrek, ze huilt ook. Het is beter zo zegt ze. Dat was hem dan zegt Nadir, hij pakt zijn tas. De groep klapt en Nadir loopt richting de poort. Zijn avontuur in een jaar van je leven zit er definitief op.