Afgelopen avond was Jeffrey nog enige tijd geïrriteerd, nadat restaurant le loods erop zat zat hij nog enige tijd te mopperen in de stoel. Maar daar had hij niet lang de tijd voor want afgelopen avond was het ook nog bioscoop avond! De deelnemers hebben de loods omgetoverd tot bioscoopzaal, hebben een bakje popcorn, wat drinken en genieten een paar uur van een film.
Na de film lopen Isaac en Jeffrey even naar buiten. Ik ga vrijdag een applaus krijgen zegt Jeffrey. Jullie willen theater, jullie krijgen theater. De rest van de groep maakt zich ondertussen klaar om naar bed te gaan. Zoë en Babette hebben het over de frietpan, die moet nodig schoon worden gemaakt. Volgens Babette is Jeffrey aan het wachten totdat het niet is schoongemaakt. Zodat hij dan kan gaan vuren. Of ik moet het gewoon gaan zeggen merkt Zoë op maar het moet voor morgen. Hij heeft net ook tegen mij gezegd dat hij geen eten gaat bestellen. Hij wil dat het volk hiervan leert. Oke antwoordt Babette, dan ga je nog een keer naar hem toe en vraag je of je iemand anders moet laten koken die dag.
Jeffrey kletst ondertussen over het voorval tijdens restaurant le loods. Ik vind het gewoon fascinerend om te zien na 9 maanden hoe mensen nog steeds zo gruwelijk kunnen acteren legt Jeffrey uit. Dat je jezelf zo kan verliezen met in je achterhoofd wetende dat je misschien geëlimineerd kan worden. En je je daarom in jezelf verliest. Erik snapt dat ook niet zo goed. Wees gewoon jezelf, dat is de enige manier om goed door te komen. Jeffrey is van mening dat de rest daar ook in meegaat. Alles draait om geld, niemand heeft geld, je maakt kans op. Dat je daar zo in kunt verliezen, is dat dan de wedstrijd? Volgens mij is de wedstrijd jezelf blijven merkt Erik op. Precies zegt Jeffrey, daarom licht ik ook elke kansloze situatie uit. Maar ik moet ook denken doe twee stappen terug want het heeft toch geen zin.