Op deze nieuwe dag in een jaar van je leven zitten Jasper en Babette buiten te praten. Al snel gaat het gesprek over Jeffrey. En dan voornamelijk hoe zijn positie nu is na de heftige ruzie tussen Jeffrey en Zoë.
Nu heeft hij weer praatjes voor 10 zegt Babette. I know antwoordt Jasper. Babette verteld daarna dat ze Jeffrey tegen kwam in de badkamer en hij keek me aan… Ik zei is er wat omdat je zo boos naar mij kijkt. Hij zei dat hij niet boos keek. Dus ik zei gewoon neutraal zeker dus hij zegt ja. Ik zeg dan is het goed, doei. Dat kun je toch niet doen, ben dan een vent en zeg dat het uit de hand is gelopen, mijn verslaving. Weet ik veel wat maakt niet uit. Je weet precies hoe dit gaat benadrukt Jasper. Zo meteen is alles weer leuk, lief en aardig. Doet hij weer normaal, wil niet zeggen dat je hem moet negeren maar niet nog meer aandacht te geven. Babette is het daarmee eens. Ik zie eigenlijk alleen de onmacht en de onkunde, de frustratie. Nu komt het charmeoffensief. Hij roept nu het hardste alsof die ander het aan het doen is maar hij doet het zelf merkt Jasper op. Babette laat daarna weten dat Marciano vannacht heeft nagedacht en nu ook denkt om op hem te gaan. Jasper denkt dat het belangrijkste is wat is de opdracht. Babette heeft daar wel vertrouwen in. Ik ga ook gewoon mee, drie dagen geleden nog niet maar nu kan ik dat wel doen. Ik kan me niet voorstellen dat hun dat toejuichen, het is nu al zo lang zo. Ook noemt ze het ironisch dat hij als een klein kind stond te schreeuwen als een klein kind om hulzen. Hij gaat beter op negativiteit dan positiviteit. Uiteindelijk komt alles goed antwoordt Jasper. En zo niet dan toch. De natuur regelt het vanzelf merkt Babette op. Iedereen is er klaar mee dus bij een individuele…