Madeleine is de nieuwe manager in een jaar van je leven. En daar is niet iedereen even blij mee, er ontstaan frustraties over haar functioneren…
Imadiddin is niet blij hoe hij aangesproken is door Madeleine net voor de vergadering over menstruatiemiddelen. Als Imadiddin naar boven loopt vraagt Madeleine of hij wil praten. Ik wil eerst even eten want ik val bijna flauw antwoordt hij. In de slaapkamer vraagt Alicia waarom hij niet gewoon het gesprek met Madeleine aangaat en hij zo geprikkeld is. Volgens Imadiddin houden mensen van zeiken. Ik heb een allergie tegen gezeik. Volgens Alicia was het waarschijnlijk niet eens haar intentie om hem zo aan te spreken. Als ik manager ben moet ik gewoon opletten gaat Imadiddin verder. Nu ben ik geen manager, als ik dat wel ben moet ik met iedereen op een goede manier gaan. Je moet dan respectvol omgaan met mensen. Het maakt dan niet uit of ik me k*t voel of gestrest voel. Ik ben verantwoordelijk voor elk woord wat uit mijn mond komt. Volgens Martin is het ook een leerproces voor haar. Misschien de volgende keer één op één doen? Nee antwoordt Imadiddin, ik wordt ook openbaar aangesproken.
Op een andere kamer hebben Ruben, Mexx, Zoë en Djedi het ook over manager Madeleine. Djedi denkt dat ze Madeleine ook moeten helpen. Want die opmerking van Alicia en dat maandverband, dat is heel erg persoonlijk. Ze luistert ook niet, ze begint met ja maar. En heel de tijd ssht shht! Mexx irriteert zich ook dood aan Madeleine door bepaalde opmerkingen die ze maakt. Ruben vindt Madeleine een enorme stress kip. Dat is echt heel vervelend. Ze kan waarschijnlijk in haar hoofd goed omgaan met stress maar alles is bij haar stress. Ook de manier waarop ze haar mailtjes stuurt vult Djedi eraan toe.