De middag gaat rustig voorbij in een jaar van je leven. Na de recordpoging die slaagde wordt er gekletst, geknutseld, gesport en gevolleybald. Jeffrey en Kim D hebben een gesprek over hun tijd in de loods.
Je bent best wel op jezelf zegt Kim D tegen Jeffrey. Ik denk dat dat een stukje is, en je ego. Jouw ego brengt je altijd ergens en hier kan dat niet. Misschien antwoordt Jeffrey, maar het zijn hier aparte mensen. Je bent zelf ook apart merkt Kim D op. Volgens Jeffrey is dat niet maar ik heb wel iemand nodig waar ik tegenop kijk. Kim D vraagt wie dat dan is in de buitenwereld. Jeffrey antwoordt dat dat niet snel gebeurt en volgens Kim D kan hij dan ook niet verwachten dat het hier gebeurt. Jeffrey had een bijzondere groep verwacht met uitzonderlijke talenten. Het boeit me hier oprecht niet, dat is ook echt erg. Ik kan het niet meer aan. Deze mensen interesseren mij gewoon niet, nul. En dat ligt aan mij. Kim D denkt dat ook. Ik heb gewoon moeite met de mensen hier gaat Jeffrey verder. En dat komt ook omdat ze hier 24/7 zijn. Ik heb het gameplan en het spel wat losgelaten. Ik ben mijzelf nu meer aan het redden…Later spreekt Jeffrey ook nog even met Isaac. Hij snapt Jeffrey wel, maar we moeten elkaar gewoon even scherp houden.
Niet lang daarna gaan de kerst bellen weer, dit keer moeten er twee deelnemers tegelijkertijd een kerstliedje karaoken. Het zijn Isaac en Mirthe. De twee doen hun uiterste best op het podium en verdienen daarmee een mooi bedrag voor de huishoudpot. Ook zijn er nog twee groepen gemaakt voor de organisatie van eerste en tweede kerstdag. Dit naar aanleiding van het kerstidee wat Jeffrey eerder geopperd had. Maar qua leeftijden is niet echt gekeken. Er wordt bij beide groepen over activiteiten, eten, en aankleding gesproken. Wat gaat de avond nog brengen?